Tekst powstał w ramach współpracy reklamowej. Jak zawsze dołożyliśmy starań, żeby poniższy artykuł dostarczał rzetelnych informacji. Prezentuje on ocenę autora i nie zamyka pola do dyskusji, do której zapraszamy w komentarzach.

Plate Carrier TMP-02 od MASKPOL jak wskazuje na to nazwa wywodząca się z języka angielskiego, służy do przenoszenia twardych wkładów ochrony balistycznej, zwanych dalej potocznie: płytami. Konstrukcja została spasowana do kompatybilności ze standardem SAPI (Small Arms Protective Insert) w rozmiarach od S do L i warto mieć to na uwadze. TMP-02 kupujemy w zestawie składającym się z:

- poszycie przednie
- poszycie tylne
- cummerbund podzielony na lewy i prawy
- dwa comfortpady
- plecak

Po złożeniu całość waży niecałe 1500 gram (bez wkładów) co przy aktualnych trendach minimalistycznych może wydawać się trochę dużo. Niemniej warto tutaj wspomnieć o tym, że nie każdy jest zwolennikiem maksymalnego odchudzania ze względu na potencjalne proporcjonalne zmniejszenie trwałości względem masy. W tym przypadku mamy do czynienia z tradycyjnym trochę "topornym" szyciem. Produkt ten na pierwszy rzut oka wydaje się przez to trwały i solidny. Jednym z czynników wpływających na ten fakt jest zastosowanie naszywanych taśm, z których aktualnie rezygnuje się na rzecz tkanin wycinanych laserowo. Obie opcje mają swoje plusy i minusy. Jednak (moim zdaniem): tradycyjna przeszyta ryglem do tkaniny taśma, nie ma sobie równych, gdy mowa o trwałości. Następnie warto zaznaczyć tkaninę, z której wykonano lwią część kamizelki, jest to Cordura o gramaturze 770, czyli czymś pomiędzy lekkim 560 a 1100. Jest to dobry kompromis między lekkością a trwałością. Odbarwiona jest w kamuflażu MAPA B, który dominuje w całości konstrukcji, w tym taśmach oraz elementach elastycznych.

Przedni panel

Na froncie TMP-02 znajdziemy 4 rzędy taśm zgodnych z MOLLE/PALS dających nam przestrzeń montażową sześciu kolumn. Daje to możliwość założenia obok siebie trzech ładownic na magazynki w standardzie STANAG lub AK. Rzuca się w oczy zapięcie cummerbund, które składa się z bardzo popularnych ostatnio klamer ROC 80 mm, do których jeszcze wrócimy. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że mimo iż nie było to wcale konieczne: zastosowano podnoszoną klapę. Daje to możliwość ewentualnej przyszłej adaptacji pod inny cummerbund.

Co ważne, same klamry nie są wszyte, a trzymają się na rzepie pod klapą, można je zatem bardzo łatwo wyczepić. Po bokach znajdziemy też szlufki z gumy mogące służyć do przełożenia kabla od radiostacji lub na lightstick. Powyżej taśm w kamuflażu, zaczyna się już obszycie rzepem miękkim oraz dodatkowe dwie taśmy z rzepem dające nam cztery kolumny montażowe. Doskonale sprawdzą się na ładownice pistoletowe lub popularne ostatnio panele administracyjne na elektronikę. Niestety zastosowana tutaj pętelka jest koloru zielonego wpadającego w brąz i nie odbarwiono jej w kamuflażu.

Następnie do dyspozycji jest płaska kieszeń wewnętrzna zamykana zamkiem bryzgoszczelnym. Warto zwrócić uwagę, że jest on jednokierunkowy, co może nie przypaść wszystkim do gustu. Pojemność też nie jest jakaś wybitna, ale kartę ID zmieści bez obawy o jej utratę. Wyżej przechodzimy do ramiączek, których część nachodząca na obojczyk została odchudzona poprzez wycięcie w nich dużego otworu. Element ten nie jest wykonany z hypalonu czy innego PVC znanego z innych tego typu konstrukcji. Zastosowano tutaj tkaninę Cordura, z której wykonana jest większość kamizelki. Jedno ramiączko posiada regulator, przez który przechodzi taśma z tylnego poszycia. Daje nam to możliwość regulacji położenia kamizelki.

Z drugiej strony natomiast zamiast regulatora – zastosowano klamrę ROC 40. Dzięki temu mamy możliwość awaryjnego wyczepienia tego ramiączka, w celu ułatwienia szybkiego zdjęcia kamizelki. Niestety rozwiązanie to umożliwia tylko jednostronne odpięcie. Statystycznie większość strzelców jest praworęcznych, przez co dzięki ograniczeniu tej jednej klamry do jednej, lewej strony jest to ukłon w ich kierunku. Wystający plastikowy element zapięcia mógłby kolidować z kolbą karabinka. Zarazem jest to więc zaleta, jak i dla niektórych wada. Poszycie od tylnej strony, przylegającej do ciała jest w całości wykonane z siatki dystansowej.

Wydaje się ona dobrej jakości wystarczająco odpornej na przecieranie. Wstępne, krótkie próby uszkodzenia wykonane przy użyciu rzepa haczyka, nie wykazały oznak zużycia. W środku wszyto taśmę służącą do podniesienia płyty maksymalnie wysoko w poszyciu. Rozwiązanie proste i skuteczne, przy okazji stabilizuje i ogranicza niepotrzebne przemieszczanie jej po wnętrzu kamizelki.

Panel tylni - plecy kamizelki

Patrząc od dołu również tutaj mamy pierwsze cztery rzędy taśm zgodnych z MOLLE/PALS, z tym że pomiędzy pierwszą a drugą wszyto rzep miękki. Pełni on dość ważną funkcję w stabilizacji założonego plecaka – wrócimy do tego w akapicie poświęconemu plecakowi. Tak jak na froncie mamy do dyspozycji sześć kolumn MOLLE/PALS. Wyżej natomiast mamy już tylko cztery kolumny na dodatkowych dwóch taśmach obszytych rzepem pętelką. Na samej górze znajduje się chwyt ratunkowy z wszytym 5 mm okrągłym plastikowym elementem ułatwiającym trzymanie. Dzięki temu taśma nie wrzyna się w rękę, co pozytywnie wpływa na pewność chwytu w sytuacjach wymagających jej użycia. Ramiączka są wszyte i wykonane tak samo, jak przednie poszycie, z tym że zarówno lewe, jak i prawe ma ramkę, przez którą przeplata się taśmę regulującą. Po bokach bardzo ważnym elementem oczywiście są zamki kostkowe umożliwiające szybkie i łatwe zapięcie plecaka. Niestety nie miałem możliwości porównania kompatybilności tego rozwiązania z rozwiązaniami innych producentów (dajcie nam znać w komentarzach, czy mieliście już okazję). Tylne poszycie posiada klapę otwieraną na połowę swojej długości. Pod nią znajdziemy rzep, do którego przyczepiamy cummerbund, który jest trzymany dodatkową klapą. Jest to wychodzący element obszyty z obu stron rzepem, który poprzez zgięcie do środka i założenie ma za zadanie trzymać wspomniany wcześniej cummerbund. Osobiście nie wiem, czemu zdecydowano się na takie rozwiązanie. Jest to dodatkowy element, który trzeba obszyć, a zdaje się nie pełnić specjalnej funkcji. Moim zdaniem śmiało można by go pominąć i zostawić samą otwieraną klapę. Spora powierzchnia rzepa i tak by się łączyła z tym, który jest na cummerbund, zapewniając dokładnie takie samo rozłożenie siły trzymającej oba te elementy razem.

Comfortpady

Grube, podszyte siatką dystansową. Wymiar jest wystarczający i dość dobrze poprawiają rozłożenie ciężaru na barkach. Zakrywają taśmy regulujące, które są obszyte rzepem tak jak comfortpady. Dzięki temu stabilizują się, uniemożliwiając przesuwanie się ich, co zdecydowanie poprawia komfort użytkowy. Choć ocena estetyki jest indywidualną sprawą, to naszym zdaniem można było się pokusić o ich wyprofilowanie. Prostokątne przeszycie zaoszczędza co prawda czas (i koszty) niemniej ładne zaokrąglenie przynajmniej w przedniej części tych elementów poprawiłoby zarówno ergonomię i wygląd.

Comfortpady działają dobrze i spełniają swoje zadanie. Po bokach posiadają otwierane szlufki mogące służyć do przełożenia przewodu od camelbak’a lub radiostacji. Warto jednak zwrócić uwagę, że jeśli przeciągniemy je po lewej stronie, to może to stanowić pewien konflikt z systemem szybko-wyczepnym, który jest dostępny tylko z jednej strony. Od strony ciała użytkownika zastosowano takie samo rozwiązanie jak w przypadku przedniego poszycia.

Cummerbund

Wykonany jest z dwóch oddzielnych elementów łączących się z przednim poszyciem za pomocą klamer szybkowyczepnych ROC 80 mm (Rapid Open Connector) od włoskiego 2M. Nie da się nie zauważyć, że stanowią one aktualnie standard we współczesnych konstrukcjach. Dzieje się tak ze względu na łatwość obsługi oraz trwałość tych elementów. Posiadają bardzo dużą wytrzymałość na obciążenie wynoszące aż 110 kg i dzielnie znoszą różne warunki atmosferyczne.

O ile wpięcie wymaga pewnej dozy doświadczenia, to wypięcie następuje szybko i bezproblemowo. Oczywiście tutaj jest to też zasługa zastosowanych wygodnych długich taśm dodatkowo usztywnionych rurką termokurczliwą – bardzo wygodne rozwiązanie. Przypominam, że klamra tego samego typu, tylko mniejsza została zastosowana na ramiączku. Tył natomiast łączy się z poszyciem za pomocą rzepa, z którego wychodzi płaska guma. Miłym akcentem, dodającym estetyki jest fakt odbarwienia elementu elastycznego w kamuflażu MAPA. Dzięki zastosowaniu elementów łatwo-wyczepnych mamy też możliwość pewnej regulacji obwodu. Do dyspozycji montażowej mamy trzy rzędy oraz siedem kolumn z taśmy w kamuflażu. Element ten wykonany został z cordury, a od strony dotykającej ciała, zastosowano siatkę dystansową.

Plecak

Dość spory plecak o wymiarach 36 na 24 cm na przodzie posiada kieszeń zajmująca połowę przedniej części. Zamykana jest dwukierunkowym zamkiem bryzgoszczelnym. Na jej przodzie naszyto rzep miękki na "moralki". Wewnątrz od strony ścianki przylegającej do komory głównej zastosowano podszycie welurem. Rozwiązanie takie umożliwia troczenie wewnątrz różnego rodzaju segregatorów lub innych elementów posiadających rzep haczyk. Powyżej kieszonki znajduje się kolejny panel z rzepa miękkiego, do którego można przymocować różnego rodzaju naszywki. Główna komora jest zapinana zamkiem dwukierunkowym bryzgoszczelnym tak samo, jak kieszonka. Suwaki posiadają wygodne tasiemki z rurką termokurczliwą, które ułatwiają otwieranie nawet w grubych rękawiczkach.

Klapa plecaka otwiera się praktycznie do kąta 180 stopni. Przed nadmiernym jego rozchyleniem chroni shock cord posiadający regulację w postaci stopera. Jest to proste, a zarazem wygodne rozwiązanie. Obie ścianki są podszyte welurem, który jak w przypadku wcześniej wspomnianej kieszonki – może pełnić funkcję powierzchni, do której będziemy przyczepiać segregatory posiadające rzep haczyk. Dodatkowo na tylnej części wszyto dwa D-ringi. Przydadzą się, chociażby żeby podnieść pęcherz od camelbaka. Zresztą na środku od tyłu plecaka jest otwór na przewód od hydracji. O ile funkcjonalności naszytej z zewnątrz gumy nie można nic zarzucić, to otwór jest słabo zabezpieczony przed ewentualnym opadem deszczu. Znane są mi też przypadki wyrabiania i rozciągania się takich elementów elastycznych. Sam otwór jest też za blisko tylnej ścianki, przez co guma nie za dobrze go zakrywa. Tylna zewnętrzna część ma wszyte po swojej zewnętrznej części kostkowy zamek, który jest kompatybilny z tym w tylnym poszyciu Plate Carriera. Rozwiązanie fajne, bo szybkie – umożliwi wygodne odłączenie plecaka od kamizelki. Dodatkowo są taśmy montażowe o rozstawie czterech kolumn MOLLE/PALS. Na taśmach troczących dodatkowym elementem są napy, które klinują taśmy przed przesuwaniem się. Jest to element dodatkowy dedykowany do kamizelki, oczywiście nie zabrakło sztywników, aby zastosować ten plecak przy innych elementach zgodnych z tym montażem. Szkoda tylko, że mamy do dyspozycji zaledwie dwa rzędy zgodne ze standardem. Wymyślono sobie, że rzep haczyk wszyty pomiędzy będzie służył jako docisk plecaka do kamizelki, przy okazji stabilizując jego ruchy. Taki sam jest prawie na samym dole omawianej wyżej tylnej części. Rozwiązanie niby dobre, ale ogranicza użycie samego plecaka do wygodnego zastosowania tylko z kamizelką MASKPOL-u. Co ciekawe, w plecaku nie mamy żadnego otworu drenażowego.

Konkluzja

TMP-02 jest kamizelką dobrej jakości z wysokiej półki. Klasyfikuje się śmiało do biegu wśród czołowych krajowych producentów oporządzenia taktycznego. Dodatkowo fakt dostępności w kamuflażu MAPA, w którym tkanina nie jest powszechnie dostępna, dodaje mu pewnej elitarności. Mimo pewnych wad, technologicznie produkt jest dopracowany i zważając na to, zapewni trwałe i długie eksploatowanie. Ceny aktualnie mocno się wahają, jednak w całym zestawie i tak nie jest to najdroższa opcja za podobne „noszaki płyt” czołowych producentów. Osobiście uważam, że w tym przypadku jest adekwatnie wyceniony. Na uznanie zasługuje dołączony do zestawu praktyczny plecak, który prędzej czy później i tak często jest dokupywany.

Powoli dochodzimy do wniosku, że robienie zdjęć oporządzenia w MAPA na tle munduru MAPA nie do końca ma sens...