Gearbox

Wspomniałem wcześniej, że szkielet to lekko zmodyfikowana "trójka". Przyjrzyjmy się teraz uważnie. Dla porównania standardowa wersja (tu akurat aluminiowa Specna Arms).

Długość wsuwki łączącej obie części jest nieistotna. Problemem są sanki montażowe zaczepu pokrywy komory zamkowej. W szkielecie Spectre sanki są ścięte - inaczej nie wszedłby do korpusu pm-a.

Kolejna różnica to dodatkowy otwór w szkielecie Spectre, przez który przechodzi kołek ustalający pozycję gearboxa w korpusie repliki.

Dalej, też w prawej połówce szkieletu - wycięcie, przez które bezpiecznik mechanicznie blokuje spust (czerwona strzałka) i mocowanie skrzydełka bezpiecznika (żółta).

Zdjęcie jedynie poglądowe, oczywiście skrzydełko powinno być zamontowane na zewnątrz korpusu repliki:

I wewnętrzna, robocza część skrzydełka selektora (na zdjęciu brakuje stalowej kulki ustalającej pozycję - mam, nie zepsułem, nie zgubiłem).

Po drugiej stronie nie ma prowadnic płytki selektora (czarne strzałki na miniaturce), której w Spectre po prostu nie ma. Jest za to jest mocowanie skrzydełka selektora ognia (czerwona strzałka). 

Gearbox ze skrzydełkiem i ramieniem selektora:

I poglądowo konstrukcja mechanizmu:

Opuszczenie skrzydełka selektora (czerwona strzałka) powoduje ruch ramienia do góry i podniesienie przerywacza (żółta strzałka) - replika strzela ogniem ciągłym.

To tyle różnic. Niby nie są znaczące, ale trzeba by się trochę napracować żeby zmusić standardowy szkielet wer. 3. do pracy w Spectre.

Części wewnętrzne

Konfiguracja mechanizmu bez fajerwerków. Trzeba jednak pamiętać, że replika ma już kilka lat. W międzyczasie znacząco zmieniły się oczekiwania klientów, a co za tym idzie także fabryczne konfiguracje replik.

Zatem po kolei - metalowe łożyska kulowe 7 mm.

Standardowe stalowe koła zębate wykonane ze spieków.

Chromowany cylinder typu 2. z głowicą z tworzywa.

Mosiężna uszczelniona dysza o długości 20,8 mm.

I standardowy dosyłacz.

Tłok ze wszystkim stalowymi zębami. Nie wiedzieć czemu tłok dedykowany jest do kół o przełożeniu 32:1 - ma zwężone zęby.

Płaska wentylowana głowica tłoka.

Sprężyna o regularnych zwojach i polimerowa prowadnica.

Język spustowy rodem z AK. Przerywacz i zapadka przeciwpowrotna standardowe.

Kostka stykowa i cienkie sztywne przewody.

Krótko mówiąc - budżetowy standard sprzed kilku lat. Bez rewelacji, bez "fabrycznie wzmocnionych części". Za to z polem do popisu pod względem tuningu mocowego lub ukierunkowanego na szybkostrzelność. Jakość części i precyzja montażu równie przeciętna i typowa dla porównywalnych cenowo replik z tamtego okresu.

Silnik krótki, umieszczony w koszyku standardowym dla replik AK. Nie posiada żadnych oznaczeń.

Lufa wewnętrzna i komora HopUp

Mosiężna lufa o długości 125 mm i średnicy wewnętrznej 6,06 mm. Komora HopUp wykonana w przezroczystego bezbarwnego tworzywa. Regulacja pokrętłem. Gumka standardowa.

W opisywanym egzemplarzu komora była uszkodzona (fragment lejka wchodzący w otwór magazynka). Ponieważ korpus komory wyglądał na zgodny z komorami replik AR-15 składając replikę zastąpiłem ją komorą Elementa (z czerwonego tworzywa). Konieczne było podcięcie nowej komory w górnym narożniku stykającym się ze szkieletem aby odwzorować nachyloną krawędź fabrycznej komory. Po tej drobnej modyfikacji komora Elementa pasuje bez zastrzeżeń - replika strzela (podaje) ogniem pojedynczym i ciągłym. Ale żeby nie było za różowo: komora Spectre ma tylko jedno kółko, podczas gdy ta do AR-15 aż trzy. W rezultacie po wymianie regulacja HupUp jest jeszcze bardziej utrudniona niż w rozwiązaniu fabrycznym. W ogóle nie ma mowy o regulacji palcami. Pozostaje skorzystać z jakiegoś narzędzia

Pomiar prędkości wylotowej i test tarczowy

Pomiar urządzeniem XCORTECH X3500. Kulki Open Blaster 0,2 g

  1. 335,5
  2. 335,9
  3. 337,9
  4. 344,0
  5. 336,7
  6. 336,1
  7. 338,8
  8. 334,8
  9. 341,4
10. 337,9

Średnio: 334,8
Szybkostrzelność: 18 (akumulator LiPo 11,1 V, 1200 mAh).

Strzelanie do tarczy

Odległość od celu 25 metrów, strzelnica zamknięte, temperatura 22 stopnie Celsjusza, wilgotność 64%. Strzelanie z pozycji leżącej, replika podparta. Ze względu na niewielką prędkość wylotową użyliśmy kulek 0,2 g. Po 10 strzałów ogniem pojedynczym i ciągłym.

Ogień pojedynczy

Wszystkie strzały w tarczy. Rozrzut 25 cm.

Ogień ciągły

Wszystkie w tarczy. Rozrzut 32 cm.

Przypomnę, że replika posiada lufę o długości zaledwie 12 cm co na pewno wpływa na słabe skupienie. Z tego samego powodu replika jest głośna - każdy strzał to charakterystyczne klaśnięcie. Dodatkowo plastikowy korpus przenosi dźwięki pracującego mechanizmu - zatem przy uchu też jest głośno. Zastanawiający jest również wyczuwalny odrzut, którego nie potrafię wiarygodnie wytłumaczyć.

Podsumowanie

Zgodnie z tym, co napisałem pod koniec pierwszej części tekstu - od strony technicznej replika nie zaskakuje zupełnie niczym. Nie ma tu ukrytego potencjału tuningowego ani wypasionych super wytrzymałych części. Jest za to mocno nietypowy szkielet. Zatem do kolekcji - super. Do zabawy - tak sobie. Powtórzę się: Wśród kompaktowych pm-ów mam zupełnie innego faworyta. Kto zgadnie?