Rosja to kraj „kałachem” stojący – nie ma co do tego wątpliwości, ale czy poza oczywistym (rodzima konstrukcja), są inne powody, dla których inne platformy takie jak choćby AR15 są mniej popularne i czy jest w Rosji miejsce na amerykańską konstrukcję?
Pierwszym powodem dominacji AK wydaje się fakt, że większa część społeczności strzeleckiej (w znacznej części są to mężczyźni) w Rosji jest doskonale obeznana z systemem AK z racji odbytej służby wojskowej. Rosjanie są również przekonani o mitycznej niezawodności systemu AK i wysokiej (naturalnie przesadzonej) zawodności systemu AR.
Rosjanie wydają się również „nieufni” w stosunku do naboju .223 Remington/5,56x45mm NATO, wielbiąc przy tym amunicję 7,62 x 39 mm. Stosunek do tejże amunicji powoduje, że producenci wytwarzający karabinki AR starają się na rynek rosyjski wprowadzać modele zasilane właśnie amunicją 7,62 x 39 mm. Nie jest to przy tym kwestia ceny amunicji .223, gdyż rodzimi producenci (Barnaul, TulAmmo) oferują ją w cenach zbliżonych do „amunicji AK”.
Ostatnim powodem wydaje się stosunek ceny markowych, świetnie wykonanych rodzimych karabinków AK od koncernów Kałasznikow i Mołot Oruże do często importowanych konstrukcji AR.
Przykładowo, karabin Saiga-MK (cywilna kopia AK-103) to koszt około 36 890 rubli (około 575 USD), a Molot Vepr w 7,62 × 39 kosztuje 38 800 rubli (około 600 USD). Karabinki AR w Rosji są znacznie droższe, a nawet najtańsze kosztują około 2,5-3 razy więcej niż wspomniane AK.
Do chwili obecnej kilku producentów podejmowało próby wprowadzenia na rynek kilka konstrukcji AR15, bazujących na standardowych rozwiązaniach systemu Stonera (ADAR,ORSIS, TechCrim), oferując karabiny bazujące po części na własnej produkcji oraz na częściach importowanych.
Inną filozofię wydaje się jednak prezentować konstrukcja RA-15 autorstwa byłego operatora rosyjskich sił specjalnych Dmitrja Chuchajewa. Sam konstruktor rozszyfrował skrót nazwy karabinka jako Russian Arms (firma wspierająca rozwój konstrukcji), a „15” to hołd dla platformy AR15 Eugena Stonera.
Ideą rozwoju RA-15 było zwiększenie niezawodności platformy AR-15 bez uszczerbku dla sprawdzonych rozwiązań i cech, które już oferuje – niska waga, precyzja wykonania i wysoka ergonomia.
Karabinki RA-15 zasilane są nabojem 5,56 × 45 i w odróżnieniu od protoplasty, posiadają monolityczną komorę zamkową zespoloną z łożem w systemie M-LOK (podobne rozwiązania znajdziemy między innymi w karabinkach SCAR oraz wybranych modelach AR15 firmy LMT). Broń nie posiada również deflektora (odbijacza) łusek, dosyłacza zamka ani klapki okna wyrzutnika łusek — charakterystycznych dla AR15. Broń zgodnir z ogólnoświatowym trendem ma obustronne manipulatory tj. selektor ognia/bezpiecznik, oraz zwalniacze zamka i magazynka.
Niewątpliwie dużą ciekawostką jest umiejscowienie dźwigni przeładowania na boku komory zamkowej, a nie u góry jak to ma miejsce w większości konstrukcji AR oraz zwalniacza zamka przy kabłąku jak ma to miejsce między innymi w Bushmaster ACR czy naszym rodzimym MSBS GROT.
RA-15 jest skonstruowany w oparciu o system krótkiego skoku tłoka z regulowanym blokiem gazowym, który pozwala dostosować ciśnienie gazów prochowych podczas korzystania z tłumika dźwięku.
Być może najciekawszą częścią całego systemu jest zamek ze zmienioną geometrią rygli. Według Dmitrija Czuchajewa zmiana ta znacznie poprawiła niezawodność broni w trudnych warunkach.
Pierwsza partia karabinów powinna opuścić fabrykę w tym roku, a broń sprzedawana będzie przede wszystkim na rosyjskim rynku cywilnym. Szanse na oficjalne przyjęcie RA-15 do służby przez rosyjskie służby mundurowe są minimalne, z oczywistych powodów.
W oparciu o materiały z: thefirearmblog.com
