Projekt S-MET (Small Multipurpose Equipment Transport) był testowany przez 10. Dywizję Górską I legendarną 101. Dywizję powietrznodesantową US Army. Sześciomiesięczny proces oceny objął 80 systemów transportowych podczas wielokrotnych ćwiczeń prowadzonych w Fort Polk w Louisianie.
Żołnierze sprawdzili czy propozycje pojazdów dostarczone do prób są w stanie przenosić 450 kg ładunku, czy ich zasięg i tempo umożliwia przebycie 100 km w 3 dni oraz czy maszyny są w stanie dostarczyć 3 kW energii elektrycznej w spoczynku i 1 kW podczas marszu umożliwiając ładowanie baterii wyposażenia indywidualnego. Docelowe modele S-MET mają zostać wprowadzone do użytku w drugim kwartale kolejnego roku fiskalnego. Docelowo w ręce US Army do końca 2024 mają trafić 624 egzemplarze w różnych konfiguracjach, w tym kołowej i gąsienicowej.
Uwagi żołnierzy obejmują konieczność zwiększenia ładowności maszyn, jak również redukcję generowanego dźwięku, a także lepsze dostosowanie do transportu rannych. Dalsze zmiany mają objąć wprowadzenie modułowości nadwozia dla lepszej zdolności dostosowania do warunków i charakteru prowadzonych działań.
Inne projekty tego typu w US Army obejmują też zdalnie sterowane pojazdy zwiadowcze w rejonach działania broni masowego rażenia oparte o transportery kołowe Stryker - Nuclear Biological Chemical Reconnaissance Vehicle (NBCRV). Ten rodzaj wyposażenia był testowany w marcu tego roku w Fort Bliss w Teksasie przez 1. Dywizję Pancerną.
W planach pozostaje również Assault Breacher Vehicle Teleoperation Kit oparty o podwozie czołgu M1A1 Abrams, testowany w zeszłym roku przez Joint Warfighting Assesment. Zestaw ma umożliwiać sterowanie czołgiem pozbawionym armaty głównej, ale wyposażonym w narzędzia do rozminowywania, oparte o ładunki wydłużone otwierające przejścia w polach minowych oraz trały przeciwminowe.
