21 Legnicka Kompania Rozpoznania, mimo wielu lat istnienia po raz pierwszy wzięła udział w kwestowaniu na rzecz Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.

                Wymarsz pierwszej grupy miał miejsce o 12:52. Udając się w stronę sztabu - gdzie mieliśmy odebrać jeszcze dwójkę członków: Księgową i Czołga - natknęliśmy się na makijażystkę, Panią fotograf oraz uroczą modelkę. Warto wspomnieć o tej sytuacji, ponieważ była dość zaskakująca.

                Owe Panie poprosiwszy nas uprzednio o zgodę rozstawiały nas do zdjęć z modelką; jak się okazało sesja zdjęciowa była projektem w ramach promocji jednej z lokalnych firm świadczących usługi kosmetyczne.

                O 13:43 odebraliśmy identyfikatory oraz puszki ze sztabu. Zostaliśmy tam przyjęci bardzo ciepło i życzliwie. W składzie: Horus, Pasztet, Księgowa, Topola, Sylwek i Czołgu udaliśmy się w stronę centrum. Mimo mojego niestandardowego wyglądu na co dzień nie przywykłem do takiego skupienia uwagi. Zazwyczaj ludzie traktowali nas sympatycznie, ale nie zawsze - o czym napomnę później.

                O godzinie 14:32 odebraliśmy dowódcę - Mariana. W tym składzie poszliśmy po ostatniego z drużyny kwestującej - Rzeźnika. O 14:50 w pełnym składzie ruszyliśmy kwestować. Przechadzaliśmy się na ulicy Najświętszej  Marii Panny, na Rynku, aż po krawędzie centrum przy Zakaczawiu.

                Po zachodzie słońca postanowiliśmy zmienić taktykę i stanąć w jednym miejscu. Stacjonowaliśmy w pobliżu jednej z Galerii. Wielu ludzi z dziećmi i bez robiło z nami zdjęcia, pytali o sport, rzucając od czasu do czasu jakimiś anegdotkami. W pewnym momencie zrobił się taki tłok, że nie wiedzieliśmy gdzie naklejać serduszka, gdzie odpowiadać na pytania, a gdzie szczerzyć ząbki do zdjęcia. Po czasie atmosfera się uspokoiła i dołączyły do nas dziewczyny z klasy wojskowej z liceum profilowanego w naszym mieście, które serdecznie pozdrawiamy.

                Kiedy zaczęło mocno wiać i zmarzliśmy przenieśliśmy się do Galerii Piastów w pobliże sceny. Tam zdarzyła się nieco niesympatyczna sytuacja, o której właśnie napominam. Kilku nastolatków podeszło do nas bez złych intencji, pytając o repliki (klnąc przy niemiłosiernie). Po chwili zaczęli używać takiego języka, iż nabraliśmy tyle powagi, że musieli sobie pójść. Co prawda obeszło się bez rękoczynów, ale jak widać nie wszyscy traktują airsoftowców życzliwie.

                Skończyliśmy kwestowanie około godziny 20:00. Zdaliśmy puszki i rozeszliśmy się w ciepłej atmosferze. Reasumując dzień był owocny w wiele ciekawych sytuacji, serce radowało się przy uśmiechach nieznajomych i miło było spędzić kolejny dzień w towarzystwie przyjaciół.