…czyli łańcuch jest tak mocny, jak jego najsłabsze ogniwo.
Te proste stwierdzenie najlepiej oddaje istotę CQB. W budynku jest tyle zagrożeń, że w pojedynkę niemożliwe jest sprostanie wszystkim czekającym wyzwaniom. Bez zaufania do kolegi, który osłania nasze plecy, bez właściwego zgrania w momencie wejścia dwójką do pokoju czy nawet sprawnej komunikacji niewerbalnej nie ma mowy o realizacji taktyki w CQB. Najwyżej w hierarchii Waszych treningów i szkoleń powinny być stawiane ćwiczenia zgrywające – bez nich nie ma w ogóle sensu zrzeszania się w jeden podmiot. Stąd w przypadku działań CQB, dominujące nastawienie na taktyki zespołowe jest całkowicie zasadne. Jednakże zgrania i poprawnych mechanizmów zespołowych nie nauczymy się jedynie czytając o nich. Poznajmy jednak kluczowe zasady teoretyczne na poziomie indywidualnym:
PROWADZĄCY JEST TWOIM "PRZEWODNIKIEM"
Zespół prowadzony jest zawsze przez jedną osobę – tego rodzaju „zwiadowca” jest kluczowy dla skuteczności zespołu. Stojąc jako pierwszy w elemencie, ma najlepszy ogląd na sytuację i możliwości prawidłowej oceny działania. Osoba prowadząca zespół powinna cechować się umiejętnością szybkiej adaptacji do standardu O.O.D.D. Odpowiedzialność spoczywająca na prowadzącym jest ogromna, gdyż zespół musi całkowicie zdać się na osąd sytuacji z jego perspektywy.
O.O.D.D.
(OBSERWACJA, ORIENTACJA, DECYZJA, DZIAŁANIE)
Technika O.O.D.D. (Observe, Orient, Decide and Act) została wprowadzona przez emerytowanego pułkownika USAF Johna Boyda. W skrócie jest to metoda polegająca na podejmowaniu konkretnych i szybkich czynności w oparciu o ocenę sytuacyjną. Wydaje się to proste, ale sęk w tym, że decyzje takie muszą być podejmowane w ułamku sekundy: szukać schronienia czy od razu oddać strzał, przejść ze skrytej metody na dynamiczną?
BITWA O KĄTY
Należy wychodzić z założenia, że za każdym rogiem czy drzwiami znajduje się zagrożenie. Więc po pierwsze jeżeli masz styczność z taką sytuacją to zabezpiecz działanie lub upewnij się, że zrobił to kolega. Są tutaj dwie filozofie – nie będziemy oceniać, która jest skuteczniejsza bo wszystko zależy od ludzi, ich zgrania i efektywności stosowanej taktyki. Jedna opiera się na AOR (punkty odpowiedzialności), które rozkładają się wg ustawienia operatorów (połowa pokoju twoja, połowa kolegi) – w uproszczeniu mowa tu o metodzie działania schematycznego. Druga uzależniona jest od oceny sytuacji na podstawie O.O.D.D. (nie mój sektor ale neutralizuję zagrożenie jako pierwszy) – jest to metoda działania dopasowanego sytuacyjnie. Reasumując, bez względu na wybraną metodę operacji, każdy róg musi być wyczyszczony, nie ważne czy wg z góry ustalonego schematu, czy wg reakcji pierwszego operatora i dopasowania reszty.
PRZESZUKAJ POMIESZCZENIE Z ZEWNĄTRZ
Czy jest to możliwe? Oczywiście. Każdy prześwit to możliwość ustawienia kątów obserwacji. Technika zwana „wykrajaniem” jest tutaj najlepsza. Poruszamy się wzdłuż obiektu obserwując go z różnych perspektyw. Tym sposobem, przy otwartych drzwiach możemy zlustrować do 90% pomieszczenia, pozostałe 10% to tzw martwe strefy (dead spots), które odsłaniamy szybkim przejściem progu metodą łukową lub krzyżową.
„Wykrajanie” oraz metody wejść do pomieszczeń omówione zostaną w kolejnych opracowaniach.
JEDNO ZAGROŻENIE – TRZY ZADANIA
Są różne koncepcje ilości operatorów koniecznych do realizacji zadań. W kontekście konkretnego, pojedynczego zagrożenia optymalna liczba to trzech ludzi. Jeden operator nawiązuje kontakt z obiektem, drugi zabezpiecza pierwszego przy kontakcie z celem, a trzeci zabezpiecza całość pomieszczenia, w którym ma miejsce operacja.
WYKONUJ MANEWR „ROZBIJAJĄCY”
Jeżeli zdecydujesz się już na wejście do pomieszczenia, wybierz ścieżkę która zapewni Ci najszybsze dotarcie do punktu i możliwie najwyższą ochronę (np wzdłuż jakichś obiektów w pomieszczeniu). Kolejna kwestia to ustawienie drugiego operatora. Operator 1 i 2 plus cel powinni rozkładać się na figurę trójkąta. Z punktu widzenia przeciwnika wygląda to następująco: „mam dwa ruchome cele, który wybrać?”. W ten sposób wywoływana jest dekoncentracja ognia przeciwnika i zyskane ułamki sekund zanim podejmie decyzję, do kogo strzelać.
KOMUNIKACJA
To w zasadzie fundament skutecznego działania. Bez wymiany informacji lub aktualizacji sytuacji żaden z operatorów nie może wykonywać właściwie swojego zadania. Jedynka: „gotów”; dwójka: „wejście"; widzisz cel – „kontakt” (lub kierujesz kciuk w dół). Chcesz opuścić pomieszczenie: oznajmiasz to sformułowaniem „wychodzimy” lub wystawiasz rękę przez światło drzwi i kierujesz kciuk do góry, i czekasz na potwierdzenie. Przykłady komunikacji werbalnej i niewerbalnej można by mnożyć. Jedyna uwaga: nie należy przesadzać z komunikacją werbalną, gdyż każde wywołanie to również ryzyko usłyszenia przez przeciwnika.
PLANUJ AKCJĘ, PRZEWIDUJ REAKCJĘ
Podczas operacji niczym w szachach trzeba być o kilka ruchów do przodu. W pierwszej kolejności należy reagować na krytyczne zagrożenia wywołane niestandardową sytuacją. Nikt nie osłania schodów? Drzwi nie są kryte? To zjawiska których zignorowanie może spowodować niepowodzenie misji.
Nic się nie dzieje, chwila nieuwagi, pojawia się cel i…zaskoczenie – dopiero teraz szukasz możliwych rozwiązań. Dlatego identyfikuj możliwe zagrożenia bez względu na niskie ryzyko ich wystąpienia. Musisz umieć przewidzieć jak zachowasz się w danej sytuacji poprzez jej wirtualną projekcję. Zadaj sobie pytanie: co zrobię jeżeli zza rogu wyłoni się cel, gdzie poszukam osłony, który operator mnie ubezpiecza. Obserwuj, orientuj się, decyduj i działaj.
Dopóki nie opuścisz budynku, akcja trwa. Nawet jeżeli wykonałeś swoje zadanie powinieneś szukać opcji wsparcia lub zabezpieczenia działań innych osób.
Materiał opracowany przez SGO Gdańsk w ramach projektu SGO CQB Tactics 2.0
| Autor: Ramirez | |
| Zdjęcia: tabodesign.com | |
| Wsparcie sprzętowe: |  |
| Wsparcie merytoryczne: Counterterrorism Training Poland | |
