Test repliki Steyr AUG A3 MP ASG

Pierwsze wrażenie

Testowany sprzęt dotarł do mnie zapakowany w kartonowe pudło, w środku którego znajdowała się styropianowa wytłoczka unieruchamiająca replikę i akcesoria. Poza repliką, znalazłem również magazynek, wycior, instrukcję obsługi oraz niewielką paczkę kulek Goldfire 0,2 g.

Niestety, replika nie jest wierną kopią karabinka Steyr AUG A3. Podobnie jak obecna od dawna na rynku replika JG, produkt ASG przypomina raczej model A2 z dołożonym frontem RIS, usuniętym chwytem przednim oraz skróconą lufą. Na rynku próżno jednak szukać wiernej repliki modelu A3 – bliżej są co prawda AUGi High Cycle produkcji Tokyo Marui, jednak również i one różnią się od oryginału wieloma detalami.

Przy pierwszym wzięciu do ręki, replika sprawia wrażenie bardzo masywnej – większe, niż wynikałoby to z jej obiektywnego ciężaru. Możliwe jednak, iż te odczucia spowodowane są głównie przyzwyczajeniami do układu klasycznego, a nie bezkolbowego (bullpup). Kolejną błyskawicznie zwracającą uwagę kwestią jest ilość szyn montażowych. Dziewięć sztuk to ilość tak duża, że wydająca się wręcz absurdalna. Powiem szczerze, że nie mam pojęcia w jaki sposób można by je jednocześnie zagospodarować – nie wątpię jednak, że z pewnością znajdą się wielbiciele przekształcania replik w tzw. choinki, którym ta sztuka uda się bez większych problemów. Na szczęście jednak nikt nie zmusza nas do korzystania ze wszystkich szyn, więc po rozmieszczeniu wszystkich akcesoriów, nieużywane w danej chwili szyny możemy zwyczajnie odkręcić.

Bliższe spojrzenie

Przyjrzyjmy się teraz dokładnie zewnętrznym elementom testowanego sprzętu.

Korpus repliki składa się z dwóch podstawowych elementów: przedniej, metalowej części oraz tylnej, wykonanej z tworzywa sztucznego. Przednią część wykonano z niemagnetycznego metalu i pokryto czarną, matową farbą. Niestety, widoczne są wyraźnie miejsca wtrysku do form i towarzyszące im nadlewki.

Drugą część wykonano z czarnego, teksturowanego tworzywa. Jest ono całkiem przyjemne w dotyku, dość estetycznie wykonane i nie wykazuje nadmiernych tendencji do trzeszczenia. Niestety, bardzo wyraźnie widoczne są linie łączeń pomiędzy obiema połówkami korpusu.

Elementy gumowe, czyli osłonę okna wylotowego łusek, oraz stopkę kolby wykonano bez zastrzeżeń. 

Największym rozczarowaniem jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny recenzowanej repliki, jest zespół rączki przeładowania. Jest ona plastikowa i niestety, wygląda bardzo tandetnie. W dodatku towarzyszące jej elementy, czyli znajdujące się wewnątrz (a widoczne po częściowym rozłożeniu repliki) prowadnice i sprężynka również nie prezentują się lepiej – a działają, tak jak i wyglądają. Czyli bardzo topornie - zacinając się i zgrzytając. Z elementów towarzyszących rączce przeładowania wyjątkiem pod względem wykonania i działania jest atrapa zamka (którą wykonano ze stalowej blachy, pomalowano błyszczącą czarną farbą i naniesiono numery) oraz jej prowadnica.

Z samego tyłu korpusu, z prawej strony znajdziemy również stalową zaślepkę – denerwującą z powodu jej telepania się w korpusie. Po drugiej stronie znajduje się stalowe gniazdo montażowe QD do zawieszenia taktycznego (tzw. wciśnij kropek) wraz z pasującym do niego bączkiem. Wykonane bez zastrzeżeń, natomiast niestety nie jest możliwe przełożenie go na drugą stronę korpusu (zaślepiony otwór po drugiej stronie ma mniejszą średnicę) – co z pewnością nie zachwyci leworęcznych użytkowników. 

Pozostałe elementy w okolicach korpusu nie rzucają się już tak w oczy. Ich wykonanie jest różne – od bardzo dobrego (blokada spustu, przycisk od rozkładania), przez dobre (dźwignia zmiany lufy) do przeciętnego (zwalniacz magazynka, spust).

Zespół szyn montażowych, podobnie jak doczepiane do niego boczne szyny montażowe, wykonano metodą odlewu z metalu, prawdopodobnie jakiegoś stopu aluminium. Pomalowano je czarną farbą o chropowatej lecz bardzo drobnej fakturze. Wykonanie tych elementów jest dokładne i estetyczne – choć oczywiście nie każdemu musi się podobać.

Z przodu frontu znajdziemy umieszczone po obydwu stronach kolejne gniazda do dołączonego montażu zawieszenia QD – co nieco dziwi, biorąc pod uwagę jednostronny montaż gniazda z tyłu korpusu. Gniazda wykonane są ze stali, podobnie jak śruby łączące górną szynę z frontem i metalową częścią korpusu. Na elementach tych widoczne są wyraźne przebarwienia, najpewniej będące korozją. Replika przeleżała u nas jednak dość długi okres czasu i najprawdopodobniej właśnie wtedy powstały wspomniane ślady, więc nie upatrywałbym tutaj jakiejkolwiek winy dystrybutora - co najwyżej niewystarczające ich zabezpieczenie w fabryce. Zresztą jest to drobnostka, na którą mało osób w ogóle zwróciło by uwagę. 

Dodatkowe szyny montażowe przykręcane do korpusu odlano z twardego tworzywa sztucznego. Są wykonane dość dokładnie.

Lufa zewnętrzna oraz metalowy element pomiędzy frontem repliki, a korpusem wykonane są podobnie jak metalowa część korpusu – czyli dość przeciętnie (wyraźnie widoczne miejsca wtrysku do formy i nadlewki). Irytującą kwestią jest również replika regulatora gazowego – mająca wyraźne luzy, oraz sprawiająca jednoznaczne wrażenie atrapy.

Atrapa tłumika dźwięku (przedłużenie lufy) jest metalowa; pomalowana czarną farbą. Co ciekawe, powłoka jest inna, niż te zastosowane na korpusie lub froncie repliki. Sprawia jednak dość estetyczne wrażenie.

Na oznaczeniai napisy w testowanej replice składają się w zasadzie wyłącznie dwa elementy. Jedna z wersji logotypu producenta, umieszczona na lewej połówce korpusu - pomiędzy chwytem pistoletowym a gniazdem magazynka oraz numer na atrapie zamka zasłaniającej okno wylotowe łusek. Niestety, są one bardzo luźną wariacją na temat oryginalnych oznaczeń. Logo najbardziej przypomina oznaczenia stosowane w niektórych wersjach karabinka z przodu, po prawej stronie metalowej części korpusu – tutaj zaś umieszczone jest kompletnie gdzie indziej. Również namalowane srebrną farbą oznaczenia na atrapie zamka nie bardzo przypominają te z palnego odpowiednika.

Magazynek

Wyprodukowany z czarnego, nieprzeźroczystego tworzywa hi-cap o pojemności ok. 300 kulek. Wykonany estetycznie i dokładnie – bez nadlewek, czy wyraźnych łączeń. Jedyne do czego można się przyczepić to wyraźnie widoczne miejsca wtrysku tworzywa do formy.

Zasilanie

Do repliki nie zostało dołączone żadne źródło zasilania. Zastosowany wtyk to typowe dla większości replik AEG złącze mini Tamiya. Akumulator należy umieścić pod zdejmowaną, gumową stopką z tyłu korpusu. Zmieszczą się tam typowe akumulatory niklowe na ogniwach typu mini oraz porównywalne wymiarami pakiety litowo-polimerowe (Li-Po).

Rozkładanie

Częściowe rozłożenie repliki jest banalnie proste i zarazem przyjemne. Zaczynamy od wciśnięcia przycisku znajdującego się w środkowej części korpusu nad gniazdem magazynka. Umożliwia to rozsunięcie frontu z lufą zewnętrzną oraz korpusu.

Następnie w celu wydobycia gearboxa zdejmujemy tylną stopkę, odkręcamy dwa wkręty blokujące znajdującą się tam plastikową płytkę i ją wyciągamy. W zasadzie pozostaje nam już wyłącznie wysunięcie gearboxa z korpusu.

Lufę wewnętrzną wraz z komorą hop-up odczepiamy od lufy zewnętrznej poprzez odkręcenie dwóch trzymających ją śrubek.

Możemy jeszcze odkręcić dwie znajdujące się pod spodem uchwytu transportowego śruby trzymające front, a także odczepić lufę zewnętrzną poprzez odciągnięcie rączki przeładowania i jednoczesne przesunięcie charakterystycznej dźwigienki znajdującej się u dołu repliki. 

Budowa wewnętrzna

Komora hop-up wykonana jest z plastiku.  Lufa wraz z komorą HU są w niej dobrze spasowane, bez nadmiernych luzów. Wykonanie komory nie jest najlepsze, gdzieniegdzie na korpusie, jak również elementach dociskających widoczne są nadlewki i inne niedoskonałości.

Gumkę hop-up wykonano z gumy. Kształt wypustki podkręcającej kulki jest niestandardowy, sporo węższy niż zazwyczaj. Również długość gumki jest mniejsza niż standardowo i wynosi 19 mm.

Dystanser ma postać elastycznego silikonowego walca o średnicy 2 mm i przeźroczystym kolorze. Niestety nie jest wykonany idealnie i jedna z jego podstaw jest odrobinę szersza.

Lufa wewnętrzna jest standardowa, wykonana z mosiądzu i ma 538 mm długości. Faza na jej końcu jest dość długa.

Niestety, w testowanym egzemplarzu gumka HU była założona krzywo, co w znaczący sposób wpływało na pracę systemu HU i spowodowało konieczność powtórzenia testów celności.

Szkielet gearboxa w wersji V.3 odlano ze stopu cynku i aluminium. Wyróżnia się on zastosowanym systemem szybkiej zmiany sprężyny.

Z racji zastosowania układu bezkolbowego oraz kontroli trybu prowadzonego ognia za pomocą zmiany głębokości wciśnięcia spustu, w replice Steyr AUG A3 MP inaczej (niż w typowych modelach opartych o gearbox w wersji V.3) wyglądają mechanizmy spustu i kontroli trybu ognia. W ogóle brak jest płytki selektora (styki w replice działają więc jakby zawsze w trybie pojedynczym), a w celu prowadzenia ognia samoczynnego, zwierane są dwa dodatkowe styki znajdujące się na zewnątrz gearboxa.

Do gearboxa zamocowano również blaszkę pełniącą funkcję atrapy zamka. Przyczepiona jest ona do górnej listwy łączącej obydwie połówki szkieletu. O ile zdjęcie blaszki, jej prowadnicy i sprężynek nie stanowi problemu, to napotkaliśmy pewne trudności w zdjęciu metalowej listwy. Była ona zamocowana na tyle pasownie, iż trzeba było wybijać ją za pomocą śrubokręta wspomaganego uderzeniami impulsatora kinetycznego z naprowadzaniem trzonkowym (a prościej – młotka).

Po otwarciu szkieletu oraz wyciągnięciu sprężyny wraz z jej prowadnicą, wszystkie elementy pozostały na swoim miejscu – spasowanie jest dobre. Wnętrze GB nasmarowano rzadkim smarem silikonowym, który niestety, znajdował się nieomal wszędzie, brudząc palce i wszystko co tylko możliwe.

Silnik to model koloru szarego z niebieską tylną częścią. Mimo podobnego wyglądu, nie jest to model znany ze sporej grupy chińskich replik. W tym modelu zastosowano słabe magnesy ferrytowe i niestety, jest on bardzo wolny, co wyraźnie będzie widoczne w testach szybkostrzelności. Zastosowane koło zębate jest typu D.

Okablowanie jest sztywne , niezbyt grube i nie robi dobrego wrażenia. Przewody przylutowano bezpośrednio do silnika. Zastosowano na nim bezpiecznik 20A, oraz dodatkowe styki umożliwiające strzelanie w trybie samoczynnym.

Zespół cylindra zastosowany w replice (bez dyszy) utrzymuje wymaganą szczelność (tzw. efekt strzykawki). Nasmarowany jest dużą (przesadzoną) ilością rzadkiego smaru silikonowego.

Cylinder to standardowy typ 0 wykonany z mosiądzu. Jego powierzchnia wewnętrzna jest gładka.

Głowica cylindra jest wykonana z plastiku oraz wyposażono ją w mosiężną prowadnicę dyszy. Uszczelniona jest jednym o-ringiem. Przyklejono do niej standardowy gumowy zderzak.

Tłok to model z czternastoma zębami. Wykonany jest z tworzywa sztucznego oraz stalowej szczęki z jednym zębem. Sprawia pozytywne wrażenie.


Głowicę tłoka wykonano z tworzywa sztucznego. Jest wentylowana (aż 9 otworów!), lecz nie jest łożyskowana.

Dyszę o długości 24,8 mm wykonano z plastiku i nie wyposażono jej w żadne uszczelnienie.

Łożyska zastosowane w replice są typu kulkowego i mają średnicę 7 mm. Można wyczuć na nich niewielki luz. Niestety, nie są zbyt dobrze spasowane w szkielecie ani przyklejone - część z nich umieszczona jest luzem w gniazdach.

Koła zębate to dobrze znane z innych replik modele z oznaczeniami X. Wykonano je standardowo w tej klasie replik, metodą prasowania opiłków stalowych. Na kole tłokowym zamocowano wykonany z tworzywa opóźniacz popychacza.

Zatrzask przeciwpowrotny (antireversal) wykonano ze stali. Widoczne są na nim oznaczenia XYT.

Popychacz i kostka stykowa są standardowe. Styki wykonano z miedzi.

Prowadnica sprężyny jest nietypowa, dostosowana do systemu QD. Wykonano ją z metalu (tył) oraz plastiku (trzpień). Wyposażono ją również w metalowe łożysko kulkowe. W tylnej części znajdziemy otwór na klucz ampułowy służący do wyjmowania prowadnicy ze szkieletu. Niestety, otwór jest dostosowany do niestandardowego klucza 7 mm, którego próżno szukać w typowych zestawach narzędzi. 

Sprężyna ma długość 168 mm, średnicę drutu 1,3 mm i nieregularny skok zwojów. Wydaje się być dość miękka.

Strzelanie

Jest całkiem przyjemne. Możliwość zmiany trybu ognia bez użerania się z selektorem, a jedynie poprzez kontrolę głębokości wciśnięcia spustu, jest bardzo wygodna i intuicyjna. Bardzo obszerna osłona dłoni na chwycie pistoletowym oraz duże, łatwo wyczuwalne manipulatory znakomicie wpływają na komfort użytkowania nawet w grubych, zimowych rękawicach. Niestety, bez rękawic należy uważać na blokadę spustu, o którą możemy uszkodzić sobie palec z racji jej bardzo ostrych krawędzi. Górna szyna montażowa ma dobrze dobraną wysokość nieutrudniającą celowania i składania się do strzału. Obecność dużej ilości szyn montażowych pozwala nam na rozmieszczenie na replice akcesoriów według indywidualnych preferencji.

Kultura pracy gearboxa jest dobra, nie słychać pracy kół zębatych. Wrażenia niestety trochę psuje niska szybkostrzelność. Największym napotkanym problemem było jednak działanie systemu HU, o którym za chwilę.

Testy

1. Pomiar prędkości wylotowej i energii

Pomiar prędkości początkowej i energii wykonano na kulkach 0.2 g marki G&G.
 Chronograf produkcji pana Radeckiego.

2. Pomiar szybkostrzelności (ROF)

Szybkostrzelność repliki zmierzono na dwóch różnych akumulatorach:

a) Akumulator Li-Po Turnigy Nano-Tech 7,4V 1200 mAh 25-50C – 9 k/s
b) Akumulator Li-Po Turnigy Nano-Tech 11,1V 1800 mAh 20-40C – 11 k/s

3. Test celności i skupienia

Podczas testów strzeleckich użyto kulek o masie 0,25 g marki G&G. Test przeprowadzono używając tarczy wielkości kartki formatu A3. Strzelano ogniem pojedynczym, seriami po 10 kulek, regulując system HU w zależności od odległości.

Na dystansie 30 m uzyskano 10/10 trafień w cel A3 – na tej odległości każdy strzał trafiał w cel. System HU był ustawiony na minimum.

Na dystansie 40 m niestety nie było możliwe uzyskanie mierzonych trafień w cel. Przyczyną był niedziałający poprawnie system HU – kulki zamiast być podkręcane do góry, wyraźnie skręcały w prawo - niezależnie od ustawień pokrętła regulacyjnego. Regulacja sprawiała wrażenia, jakby w ogóle nie działała. Po obróceniu repliki o odpowiedni kąt, możliwe było uzyskanie prostego toru lotu. Taką metodą można było trafić w cel jedynie dłuższą serią, z której większość kulek i tak nie mieściła się w tarczy.

Przyczyną tak mizernych wyników jest gumka HU – fabrycznie była ona założona w taki sposób, iż wypustka podkręcająca nie ustawiała się równo, co było przyczyną problemu. Po rozłożeniu repliki i poprawieniu gumki, przeprowadziliśmy ponowne testy.

Na dystansie 30 m uzyskano 10/10 trafień w cel. Z odległości 35 m udało się trafić 7/10 razy, a z 40 m uzyskano 5/10 trafień.

Odległość 40 m to maksymalny skuteczny zasięg repliki. Zasięg całkowity to 45 m - z tej odległości można jeszcze trafić w cel wielkości stojącego człowieka ogniem samoczynnym.

Podsumowanie

AUG A3 MP spod szyldu ActionSportGames to replika nieco nierówna. Obok elementów całkiem dobrych (jak choćby gearbox, front czy plastikowa część korpusu), znajdziemy w niej również sporo przeciętnych (niektóre składowe korpusu), oraz słabych (elementy systemu HU). O ile problem z krzywo zamocowaną gumką HU może dotyczyć wyłącznie testowanego egzemplarza i jest łatwy do poprawienia (choć i tak nie powinien się zdarzyć), to wymiana jej i dystansera wydaje się być mocno wskazana. Poza tym najbardziej problematycznym elementem, AUG A3 MP ASG (mimo, iż nie zadowoli purystów) to wydaje się być całkiem niezłą repliką do użytkowania. W mojej opinii jest zdecydowanie lepszym wyborem niż konkurencyjny cenowo model JG. Trzeba jednak przyznać, że jak każdy bullpup może nie przypaść do gustu zwolennikom tradycyjnego układu konstrukcyjnego – ale to już nie jest na szczęście  wada repliki.

Przydatne linki

Repliki na forum WMASG.pl - Dział na forum poświęcony tematom replik elektrycznych.

ActionSportGames - Oficjalna strona producenta repliki.